Şiiriniz, aşk, sevda, hasret, ayrılık ve hicran yarasıyla, yoğurulmuş buram buram anadolu kokan, bir çiçek güzelliğindedir.

Hasreti, hicranı, bir kor ateş gibi yüreğinde yakan, bir sevda tutkununun gönlünden nebean eden,

rengarenk duyguların cuş-u huruşa gelmesidir adeta..

Yoksul bir kent ayrılığı gözlerin
Mor dağlarımda doyumsuz türkümsün
Seninle yaşamın her zerresi mutluluk
Seni düşünerek yaşamak anlamsızlığa yokluk
Sevda iksirini içmek en doyurucu tokluk dizelerini,gayetderin manalar ifade eden orijinal ifadelerdir.

Dıştan gülerken için kan ağlaması, yoksul bir kentte de olsa mor dağlarda da olsa seninle yaşamak mutluluk diyerek,

gerçek aşk ve sevdanın serencamını dile getirmişsiniz..

Bir Yunus gibi...
Ne varlığa sevinirim,
Ne yokluğa yenirinim,
Aşkın ile övünürüm,
Bana seni gerek seni.

Sevda sevginin zirve noktasıdır Bu sevgiye duçar olan mahbubu için çöllere düşer,

düşer ama artık O kalbinde ayrı bir varlık taşır.
Ve bu varlığın büyüklüğü, yüceliği erişilmezliği nisbetinde kişi mesafeler kat eder.

Buna da sevda ateşi derler ki insan yavaş yavaş fenaya doğru yaklaşır.

Sevda, ateşinde yana yana pişer ve sevgiliye ram olur,
O'nun gözüyle görür, O'nun kulağıyla duyar ve O'nun kalbiyle yaşar adeta..

Günümüzde böyle sevda varmıdır bilemem ama yinede böyle sevdalar yaşama temennisiyle sevgili dost...

selam ve sevgilerle...