İnanmakla başlar ulvi heyecan!
Ey Sevgili Can!
En Sevgili Canan!
Ağlamak;
Damlanın, özgürlüğe adım atması
Ağlamak;
Düşüncenin ummana taşması.
Gözyaşı;
Ha sahi!
Sahtesi gerçeğinden nasıl ayrılır?
Kalbinden vurulan duyar acıyı!
Maskelenir bazen içe akıtılır,
Ömür boyu taşır, dinmez sancıyı.
Gözyaşı;
Hissiyatın süzülüp dışarı sızması
Volkandan daha tesirli o damlalar.
Ağlamak;
Kalbin ince gıdası.
İdraki kör olana her gün gecedir
Göz boyamamı diyorsun akan yaşlara?
Umman, insandadır, kendi içinde
Marazlı bir kalpte merhamet olmaz,
Hissiyat olmasa gelir mi kalbe?
İç görüntü belli olur söz ve eylemde
Gülünü kurutmuşsan suçu kimdedir?
Düşünceler çevrilmiş dikenli tellerle
Küp içindekini sızdırır olduğu yere.
Kalbinde yeri olanın davranışı da öyledir
Ve…
Çirkinlik, insanın özündedir
Öz, sağlamsa aramaz kusur
Öze gelmeyen gözede gelmez
Dost dostun aynasıdır, biline!
Özü bozuk olanın sözü de bozuktur
Bir damla;
Aktı, diye olmamalı siyaset!
Malzeme olamaz akan damlalar
Merhamet yoksa insan da, vicdan!
Kalbi karalar…..
Ve…
O’ acı insanın
Kor ateş olur içinde!
Yüreğinden yaralar…….
Yusuf Erdoğan