PALYAÇO VE KURBANLARI...
-ben-
belki bir zaman sonra hiç bir anlam ifade etmem ama bedenimdeki izler hep kalır bir gün ölürüm bütün izlerimi ruhum alır götürür uzaklara şimdi uzaklar yakın bir de ... beni yakın. -sen- eğer tek başına hissediyorsan baktığın her yerde kendini kendini öyle böyle değil tamamen huzursuz yani en lüzumsuz anılar geliyorsa aklına aslında canını hiç sıkma kalır öyle bir şeyler bıraktığın her yerde inan her şey aramızda kalır derli toplu darmadağınık -o- önce kemanım dan notaları çaldı sonra ağzımın içinden sözlerimi o kadar güzeldi ki gözleri bakanın niyetine göre değişirdi rengi anlatsam ben dahil kimse anlamazdı ve elleri...ahh elleri bir ucundan ben bir ucundan tutardı tanrı -ve biz- aslında biliriz birbirimizi eskiden beri birbirimizi öyle ki şu bütün kalabalık tanır bizi başkalarınca da bilinmediğimiz yoktur ve aşk dilimlediğimiz hayatın palyaçosudur takar arkasına coşturur hepimizi insan sevdiğini hiç üzer mi üzer üzer... kimi en çok sevdiysem en çok onu üzdüm ben... TANRIVERDİ ODAUÇAR... |