Savaş ülkesinde gökyüzünü kaybetmiş
Bir çocuğun cenazesi gibi yüreğim;
Biraz yetim, biraz öksüz.
Ve bir o kadar darmadağın.
Tozlanmış rafların arasında
Okunmayı bekleyen bir kitabın
Uykusuz kalmış cümleleri gibiyim;
Yalnızlığa kör kütük sarhoş.
Kirpiklerimden söküp
Yüreğimin sağanaklarına diktiğim
Gözyaşlarım ele verdi utangaç çocukluğumu.
Gecenin ayaklarına takıldı
İmla hatası bol şiirlerim.

Vedası bile olmayan bu ayrılığın kuraklığını
Gözyaşlarımla kurulasam
Yüreğim yalnızlıkta maya tutar mı ?
Tel tel hüzünler sağsam
Unutulmuşluğun sol yanından
Aynalardan düşen yüzümün kırgınlıklarına
Birkaç paket yara bandı şifa olur mu ?

Dudaklarında bir cümle etmedi yalnızlığım.
Tedavülden kaldırılmış öyküsüzlüğüm,
Miadı çoktan geçmiş düşsüzlüğüm kanarken
Gözlerimdeki her bir şiir,
Çığlık çığlığa boğulur kendi ıslaklığında.

Bir düş’tüm gözlerinden düşen.
Yaralanmadı yüreğim;
Çünkü ben yâr’dım,
Ben sana yaralandım,
Ben senden sevda adına
Yara alandım.

Şimdi bana gözlerinden bir cümleyi emanet ver.
Dudaklarının kıyısına kıvrılayım öylece.
Bin yıllık kuraklık taşıyan gövdeme
Denizlerin ılık sularını barındıran
Gül’üşlerini helal et bana.

25 Ağustos 2013 23.26

İsmail Sarıgene