Ben aşkı hayat bilirdim
O yüzden edepsizce sevdim seni !!

Ruhumda kopan asi firtınalarda kaybolurken,
Aşkın ölümcül yüzünü seninle tanıdım..
Sessiz yağmurlar gibi düşmüştün geceme.
Bütün hüzünlerimi yüklendim.
Bir türlü göremediğim sabahlara inat
Umut diye sarıldım sana..
Küskünlüğünden nice sonra...
En olmadık dokunuşunu vermiştin!

Görmezden gelip suskunlukların karşısında
Bütün duygularım tarumardı.
Yüreğim aşkın ihtilaliyle yüzleşiyordu.
Sitemlerle geldin,
Yalnızlığın tam orta göbeğinde
Hançeri sapladın geceme.
Can çekiştim gecenin koynunda.
Bir hiçe değiştirilmenin vurgununu yedirdin
Bunu da yaptın ya sonunda !!!

Oysa ben yarınlarımı alıp
Ne hayallerle başlamıştım bu öyküye.
Yazamadım bir türlü
Yarımdım
Tamamlanamadım
Yarımladın her şeyi
Sonunda alıp götürdün
Kalan ne varsa !!!

MEHMET ZAFER