benim adım sonbahar
döndün sırtını
yokmuş gibi olmamış gibi dokunmamış gibi hiç gözlerinle gözlerime içimde tanımlayamadığım her şey tanımlandı birer birer yüreğime yamanan yalnızlıkla ve sensiz saatler senfonisi cahil cühela bir düşkurgusunda aşk oynaşıyor umudumla arsız verilmiş onca söz her gün bir köşebaşına bıraktığım kimsesizlik akşamdan kalma bi’ sarhoşluğun çürümüşlüğünde virgülüm de yok noktam da bundan gayrı öğren artık benim adım sonbahar ve içimde hep sana sakladığım düşlerim var şimdi bardaktan boşanırcasına yağma zamanı üzerime üzerime güne güneş düşse de atilla güler |
şiiri okudum
ve ağustos ayında eylül'ün saçlarından yağmur kokusunu aldım.
sarı yapraklar konfetisiyle...
zaten ağlamak istiyordum
ağladım...
teşekkür ederim şiire kendimce
saygı dua ile...