-Nefes alırken düşünüyor olabilmenin bedelini öder mi insan?

::

Hanımlar beyler
Tek kişi
Ruhlar alemine!

Dolduğunda
Kalkacaktır beklemeden dördüncü boyuta
Klimalıdır üstelik dolmuşumuz

Ve
Yanıltmasın sizi sakın şu *pespaye görüntüsü
İnfrasonik hızıyla
Parapsikolojik aktiviteler meydanıdır son durağımız…

.
.
.

Ölüler mabedidir dünya
Ruhlar emrine amade birer köle cisimlerimiz
Kurtuluş anahtarını taşıyan despot bir ozan ellerindedir
Saklı gerçeğimiz

Bu yüzden değersizdir ya dualar
Sayısız elleriyle
Tutup yakasından silkelemekle meşguldür çünkü
Despot ozan tüm doğruları

İnsanlıklarından vazgeçmiş yandaş vaizlere müjdeler olsun;
Ölmeden daha henüz
Ziyaret edebileceklerdir kendi mezarlarını

Tadabileceklerdir
Çürümüşlüğün ironisine katışmış muhteşem lezzetini günahın

Ve
Mutlak karanlığın çatal dilinden dinleyeceklerdir
En sapkın ilahileri

.
.
.

En güzel ve en doğurgan *y/alandır yaşam
İlacıdır ruhunun sessizlik
Tedavisi mümkünsüz yara gibidir gece yalnızsan eğer
Ki
Çoktan yer açmışsındır o soğuk yatağında ölüme

Lanet olası zaman
Akıyorken başıboş çağlayanlar gibi;

Yalnızca beklersin…

Öyle; bir başına…

Mutasyona uğramış yaratıklar gibi gezinirken gölgen duvarlarda
Yer değiştirir iç organların ucube cisminde
Bir umut yatmışken sabahı erketeye
Hissediverirsin
Yakana yapışmış ellerdeki tartaklayan despotluğu

Ve
Dinlersin
Acı içinde
Tek tel saza eşlik o tek cümlelik türküyü kadim bir ozan ağzından;

“Seni çoktan unuttum…”

( Yıldıray Kızıltan)