Acının Engeli…Yüreğim mi küsmüş şiirlere, Yoksa Şiirler mi küsmüş yüreğime? Kalem sessiz, ağlamıyor kâğıtlara Gülmeyi de unutmuş… Damlaya damlaya doldu taştı içim Öfke, kaynar bir kazanda köpük köpük fokurdamakta Sitem, karanlık zindanlarda firar edeceği tüneli kazmakta Hüzün, yağmur olup ince ince çiselemek Bazen de Şimşekler çakarken bulutlardan dolu olarak yağmak istiyor İsyan, bir bulsa yolunu Kıyamet kopartıp yok edecek yeryüzünde ne varsa… Ama öyle bir his var ki içimde İzin vermiyor hiçbirine Barikatları kurup engel oluyor her birine Boğaz düğüm düğüm Nefes daralıyor Boğuyor hiç delil bırakmadan sessizce Adı, acı bu hissin… Kendime itiraf etmekten Kendi kendimle yüzleşmekten Korkuyorum beklide Zamanı gelmedi demek ki Günü geldiğinde Tüm duyguları anlatabildiğim gibi Acıyı da tarif edebilirim, Kim bilir? Neyin acısı bu böyle Verdiğin değerin karşılığını görememek mi? Dost bildiğinin seni ilk fırsatta harcaması mı? Miadı dolan maskenin düşüp Gerçek ve riya dolu olan yüzü, yüreği görmek mi? En yakınlarının bile terk ettiğine şahit olmak mı? Hiçbiri değil Kimsenin günahı yok Suçlu olan özün aslında Sen izin verdiğin için yaşattılar sana Kirlenmiş yüreğini Kararan hayallerini Uğraş şimdi Nasıl aklarsan akla… 19.08.2013__________________Seher_Yeli Seher Zerrin Aktaş |