gidiyorum deme
sendeki gurur alışkan

bir ip kopukluğu misali
kenara attık düşlerimizi

bir söylemden ibaret sevgin
çeldirici çakıl taşı dolu
yalanının altına gizlenmiş sözlerin

bırak elindeki kibrit çöpünü
cayır cayır yakmadan...

nahoş akşamlara girme
bu kalbim gücenmeden...



aldırma dilden düşen lakırtıya
umudun ışıltısı parlar üzerimize
dönüş sonrası pişmanlık lekesi.

istediklerini sayıklayacak
okuduklarını ayıklayacak meltemler

bir değil bin kere düşürselerde
vazgeçme ayağa kalk düşme



son bir sözüm kalbine
terketmen yaralamaz içimi
suallerime yanıtsız gitmen yaralar...