gömelim acılarımızı
... kalbimizin en derin çukurlarına,
ve utangaç gülüşlerle perdeleyelim
temmuzda kar döksün bulutlar
hatıraları örtelim



iki avuç arasına gömelim
hayat çizgisinin en sessiz yerine biraz
bir unutuluş hikayesinin
silinmiş izlerine, söylenmemiş sözlerine gömelim
seslerini örtelim



bir ıslığın notasına
sarhoş bir denizcinin liman sevincine
yıldızlara giydirdiğimiz harflere
şiirler boyu
ve dalıp gittiğimiz akşamlara gömelim
bakışları örtelim



küllenmiş yaralara
kabuk bağlamış aşklara
yaşlı bir sazın telindeki türküye
"bir ay doğar ilk akşamdan geceden" mesela
bir balığın gözlerindeki zıpkın yaşına gömelim
acıları örtelim



anka´nın kanadına
trensiz istasyonlarda atılan zılgıtlara
usanmadan aşk için
dağları delen güneşin sıcaklığına
düşük yüzlere, kibirli gülüşlere
zemheri gecelerde uzaktan öpülen yüreklere gömelim
süpürelim
örtelim



sonra
üzerine bir avuç toprak
bir tutam tütün
iki damla anason
ve üç damla gözyaşı
hatta biraz da kalp ağrısı örtelim
gömelim sonra gömülelim



filizlenip yeşerince acılar ve anılar
biz hep başa dönelim
ölüm yeniden doğmaktır nasılsa...