Yollar ve ben...
Sürüklüyor yine peşinden beni bilinmezliğe doğru.
Ardımda bıraktıklarımın hasretiyle...
Herkesten uzağa çok uzağa sürüklüyor.
Yollar…
Karanlığın kapılarını ardına değin açan yollar.
Geçmişin anıları, iç kemiren hasretleri ve özlemlerini bulduğum yollar.
Dönüşü olup olmadığını bilmediğim yollar.

Ve sen.
Söyleyecek çok şey varken…
Gözünün içine bakarak anlatıyorum içimdeki seni.
Anlamanı beklemeden anlatıyorum.
Diller değil konuşan, gözler.
Gerçek olan ise yollar.

Ayrılık çanlarını çaldıran yollar.
Ve vakit geldi.
Susarak gözlerimin anlattığını anlamanı beklemeden gidiyorum.
Sarılmadan, kokunu içime çekmeden ve öpmeden ardıma bırakıyorum seni.
Dönüşü olup olmayan bir bilinmezlik kapısını aralıyorum.
Bir elveda türküsünü mırıldayarak…
Yollar ve ben, yine baş başa
Yine bilinmez kapılarla yollar.
Ve kendimde sakladığım sen.

ATEŞ