BAHARI DÜŞÜNMEK
Evin caddeye bakan balkonunda,
Aldım çayımı yanıma. Bir yudum, bir yudum daha... Kışın içime işleyen ayazında, Ankara’nın donduran soğuğu, Bir de güvercinlerin, kanat sesleri... Ben yine geçmişe bir yolcu... Yüzümü güldüren çocukluk anıları, Bir de gençliğin unutulmaz sancıları... Usul usul giriyor içeri, sabah rüzgârı. Derken, Saat dokuz otuz, Bir cumartesi sabahı. Gökyüzü sonsuz mavi... Güneş doğmuş bak dağlar ardında. Dalların üzerinde derin bir yeşil. Erik ağaçları dans ediyor, Eşlik ediyor çayırlarda gelincik. Bugün, kim hüzünlü olabilir ki... Kışın ortasında baharı düşünmek, Kime iyi gelmez ki... MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK muti |