B E N İ Ş S İ Z İ M
BEN İŞSİZİM
Adım dilenci benim, Soyadım ayyaş. İnatla kurduğum sofralarımda Besmelem ekmektir, Umutlarım aş. Bir kibrit çöpü bulup yakamadım ocağı Bu yüzden pişmedi tenceremde taş. Gök gürültüsü gibi ses duyarım bebemden Onun karnında başlar Bendeki haşin telaş. Askıdaki ekmekler yarin memesine süt, Benim ruhuma utanç, Kalbe akan gizli yaş. Sırada kravatlı, ceketli iri adam İtti beni dedi ki “git biraz öte yanaş”. Kentin sokaklarında işittiğim yevmiyem, Sırt dönmeler avansım, Hor bakışlarsa maaş. Eski gazetelerden yırttığım iş ilanı Evime gidiyorken huzur veren bir yoldaş. Sabahı çıktım yola başvuru yapmak için İşverenlerin hepsi asabi ve çatık kaş. Gören çıldırdı sanki “Bu saç sakal ne böyle”? Ekmeği bulamayan olamazdı ki traş. Kapısına gittiğim tüm ilan sahipleri Ya kartvizit sordular, Yahut soylu arkadaş. Eğdim mahzun başımı Yok dedim Yoksa kapı dediler Alevlendi beynimle kalbimdeki iç savaş. Ayak tabanlarını haşladı kızgın sular Bu yangını ne ayak, Ne gövde gördü ne baş. Ben işsizim Ayyaşla ve dilenciyle adaş. Atiye çakmak gibi bakan gözlerim vardı Feri söndü Kurudu Kurudu yavaş yavaş. |