I)

Son adak
Tek hörgüçlü yedinci deveyi de
Bu öğlen
Aynı mezbahada
Ve
Yine söz verdiğim gibi
Kendi ellerimle
Acımadan katlediverdim aşkına

Sebep olduğum
Nahoş pembe köpüklerinde kan çağlayan nehirlerin
Yedinci kez gezintiye çıktı
Günahkar anılarım

II)

O gece
Dudaklarından emdiğim inançların tümünü
Tek seferde tükürüverdim ölümsüzlüğe
Sonsuzluk boyu paylaşabilmen için inançsızlığımı
Yaratıcın olmaya geldim

Ve dahi
Aşkımdaki şehvetten
İnim inim inliyorken kapımda Artemis
*Ben;
Yalnızca seninle sevişmeye geldim

III)

Firar ettiğimde monarşist topraklarından cennetin
Aşkın fildişi anahtarıyla açtım
Mülteci özgürlükler diyarı cehennemin tunçtan kapısını

Şaşıverdim sonra riyakarlıklarına
Bir kez dahi cesaretimi takdir edemeyen
Dost bellediğim meleklerin

Ki
Bu yüzden yolladım o posta güvercinlerini
Her gün usanmadan Tanrıya
Taşıdıkları zarflarda
Boy boydu isyankar gün-ahlarım!

V)

Şimdilerde nabzı zayıflıyor isyanımın
Gulliver misali masalsı hayatımda
Evren ve neşenin terörü oluyor çünkü
Tanrısız peygamberler

Dilden dile dolaşan kadim bir rivayet
Dönüştüğünde ise
Beşiktaş meydanındaki mazoşist intiharımla
Nihayet gerçeğe
Seriliveriyor g-özler önüne
Sapkın ölümümdeki *çıplaklığım

Ve
İflah olmaz bir fahişenin
Aç gözlü avuçlarına hapsolmuş ateşli erkekliğim
Daha hızlı soğuyor diğer uzuvlarımdan
Sanki lanetimmiş gibi…

(Yıldıray Kızıltan)