sokak arası mahallelerden
gidiyorum artık evime
bir tesadüf gör(meyey)im diye seni..
şimdi sadece özlemekteyim
seni daha
ne olsun..
sen gittiğinden beri
kendimi görmedim
ve okşamadım saçlarımı
ayakkabımın bağcıkları hep
yerlere sürttü
kaç zamandır..
kaç bayram geçti ardından
ve ben
hiç yakalayamadım ki..
duvarlarla ve evde
bulunan aynalarla kavga ettim
hangi karakol zaptedebilir ki
ve hangi etik yasa
beni kendime getirebilir ki..
..
ekmek arası
özlüyorum seni
ve bir fincan çay döküyorum
arkandan
üşüme ve tez gel diye..
ve hala
ara sokaklarda aramıyorum seni
hani görmek,
duymak,
elini tutmak,
gözlerinde kendimi resmetmek,
seni seviyorum demeni,
uyuduğumda bana sarılmanı
hiç ama hiç özlemedim ki
şimdi herhangi bir tiyatronun
bilmem kaçıncı
deneme çekişiyim,
son bulamazken
çelişkilerim..
(M.G)