Bugün sekiz ağustos bir yaz çarşambası ve otuzdört yaşında doğdum
Ben ilk defa bir ilkokul bahçesinden içeriye girdim
Yazdı, güzeldi hava, hiç duvar yoktu;
Beyaz bir kızın bana bakmasından anlıyorum
Sekiz ağustos bir yaz çarşambası ve ben mutluyum



Bir güvercinin niçin uçtuğunu görebiliyorum bugün
Bulutlar mı, gökyüzü mü yeryüzüne yakın ?
Bir önemi yok artık; bulut da var, gökyüzü de
Hatta birçok açıklaması var
Neden yeryüzü ile gökyüzünün ortasında olduğumun



Bugün herkes olta atıyor, ben denize balık tutuyorum
Dönenler var, ben gidiyorum
Onlar şarkı dinliyorlar, ağzımda koca bir ıslık
Susanları birbiriyle tanıştırıyorum
Birinin, başka birine gözleriyle birşeyler anlatma çabasını engelliyorum
Biletin kötü bir hediye olduğunu savunuyorum
Bir otobüs gelmiş avuçlarımda durağını bekliyor
Bütün yolcuları aşağıya indiriyorum
Bugün sekiz ağustos çarşamba yazı



Kırmızı bir çocuğu gördüm; Dolmabaçe’de, saatin altında, saat akşamlıydı
Bir kadının ayakları saate bakıyordu, büyüklerdi ve güçlü
Kadının gözlerinden alıyordu saçlarının şeklini ve rengini evde uyuyan çocuk
Uyandığını duyduğum, içinden oyuncak trenler geçen, uçaklar düşüren bir çocuk.
En büyük savaşlardan tehlikelidir onun düşmansız savaşı.
Hiçbir çocuğun eline aşk vermeyin
Asıl düşmanlıklar; aşk bitince başlıyor diyorum; bir adama,
sesiyle acısını anlatan bir kadına diyorum bunları



Büyük bir yoksulluktan dönerek ağaçların altında tek başıma çay içtim
Ağaçların altında tek başına çay içen adamı anlatmaktan vazgeçtim bugün
Sekiz ağustos çarşamba yazı
Herkes doğdu



Ben, ilk defa bir ilkokul bahçesinden dışarıya çıkıyorum.
Şaşkınım.
Birinin uzakları yarattığını; beyaz bir kızın siyahlığından anlıyorum
Yollar yapıyor oraya
Evler yapıyor
İnsanlar, otomobiller, mektuplar yapıyor
Cinayetin açıklamasını yapıyor



Ağaç büyütüyor, dal öldürüyor yaprağını
Birileri meyvayı öldürüyor
Ölüleri yiyor başkaları



Sekiz ağustos çarşamba yazı
Otuzdört yaşımdayım
Annem güzel bir kadın
Babamsa bir kurşun
Sevgilim sen henüz doğmadın..

Devin Karaca