Var Mı Ölüp DirilmekAnnem kokun rayiha toplanmıyor sıladan Yine bayram gününün kıyılarında kaldım Yıllarım ateş topu hoplanmıyor aladan Gönlüm seni fısıldar düşüme canı saldım. Annem diye koşarak makber başına geldim Gurbetine varmadan! Felek eliyle kaptı Boz engebe aşarak gözüm yaşına ildim Kanadını vurmadan! Turna diliyle kaptı. Annem malum olmuştur silmeden çektiklerim Zülfü yare dokundun! Saran yanım değilsin Berzah halin solmuştur bilmeden ektiklerim Var mı ölüp dirilmek! Baran canım eğilsin Annem dediğim zaman süzme ferdin katardın Düş rüyama aniden Allah yetsin aradan Gamzene güller konar hüzün derdin atardın Sayısız duam dasın Rahmet etsin Yaradan. Annem hesap sevapta Mevla’m yüzüne baksın Ne boldu merhametin sevabın ruha aksın Tesbihatta akışım rahat uyu (d)yerinde! Seccadedir nakışım ç/ağlar kuyu derinde! Baran; Yağmur. 1. yağmur. mevsim-i baran, yağmur mevsimi. (I) 1. Yüksek, ulu. 2. Üzüm, meyve, ağaçlar ve bitkilerin irisi. 3. İri koç. 4. Güç, kuvvet. 5. Esmer. Yağmur. Rahmet. (Osmanlıca’da yazılışı: bârân) |
Düş rüyama aniden Allah yetsin aradan
Gamzene güller konar hüzün derdin atardın
Sayısız duam dasın Rahmet etsin Yaradan.
Yüreğinizin coşkusu kaleminizden dökülmüş ve harika bir şiir olmuş. Kutluyorum Efendim. Esen kalınız.