Hangi G/Özle B/AkarsanBir güz günü buluşup verdiğin o sözleri Ne çabuk unutmuşsun geçmiyorken izleri Tomurcuk tazeciktim nasıl da kanı/verdim Vefama yenilipte! Bak işte anı/verdim. Laf-ı güzafmış sözüm işime gelmiyorsa! Bu kadar kolay mıydı? Ya yürek silmiyorsa? Atiye dolanmaktı bu ereğim amacım Seviye bulanmaktı bulut küme yamacım. Kaydırdım ayağımı bir kendini bilmeze Aydırdım sonra başım gözyaşımı silmeze Yaz boz tahtası gibi! Ha yazdı beni yazdı Suçum sevgi arsızı? Olmadı kuyum kazdı! Her zaman da derim ya! Sözüm başımdan büyük Kısılmıyor bu çenem çünkü ruhum bir höyük Elbet işine gelmez! Naz canımı yıkanın Ruha ruh mu olunur? Cenderede sıkanın. Gönül kendi dengini hep böyle bulacaksa Vazgeçtim savaşımdan baharım solacaksa Kim hancı kim davacı Yaradan’dır bilenim El veren yüreğimdi! Canda c/anı silenim. Alt tarafı bir şiir! Öyle diyorsan eğer Her dize seni gizler sinen ne bilsin değer Şehlalı bakışlarda bu defter dürülürmüş Hangi g/özle b/akarsan o g/özle g/örülürmüş! Lafı Güzaf Boş yere söz. Boş lakırdı. (Osmanlıca’da yazılışı: laf-ı güzaf) Höyük; Tarih boyunca türlü sebeplerle yıkılan yerleşme bölgelerinde, yıkıntıların üst üste birikmesiyle oluşan ve çoğu kez içinde yapı kalıntılarının gömülü bulunduğu yayvan tepe.Toprak yığını. (Mimarlık) Üzerine tepe biçimi toprak, yığılmış, eski uygarlıklardan kalma mezar. |