DOKUN YÜREĞİMEGönlümün arka sokaklarında çıkmaz bir sokağın başında kaybolmuşken buldum seni Tiner kokan dudaklarım çalmaya alışkın hısız gibi yüreğine sokuldu yavaşça çaktırmadan öptü gizemin en tatlı kokusuyla şaşkın kalmıştım yakalanma korkusuyla biraz berduştum geçmişte ki sevgiden biraz sarhoş biraz da bomboş. Gözlerim kaybolan hayallerimin rengiydi öylesine dipsiz bir kuyu öylesine paramparça öylesine kendinden geçik. Kir pas içindeydi üstüm ne kadar çirkin söz varsa giyinmiştim üstüme alnımda kimsesizliğimin damgası yüreğimde yangınların arta kalan yongası. Sense alışkındın kimsesizliği aynalarda görmeye gözlerin sevdanın mavisiyle süslenmiş kirpiğin taç gibi başına konmuştu. erkeksi nefesin bir vapur düdüğünün yurduna dönerken çıkardığı ses gibi öylesine içten öylesine sevinç kokuyordu. Gel dedin gel dokun yüreğime gel benim içimde açan kardeleni sen büyüt sensiz bak boynu ne kadar bükük. Yalnız geçen zamana inat Elimin yalvaran dokunuşu usulca sokuldu eline ne kadar da sıcaktın dokundum yüreğine dokunmadan üşüdüğümü anlamamıştım Ayvazım DENİZ |