Aç Akbaba sürülerine inat,
Bir kere özgürlük denen sevdaya vermişim kendimi.
Belki haziran günleri nasip olmaz ama;
Adına söz verdiğim yemin ettiğim özgürlük.
Bir gün hatırlar yoldaş olur karanlığa.
Sorar destursuzca,
suçum neydi?
Kim kilit vuracak düşüncelerime,
kelepçeler sıksa da bileklerimi.
Sürer yürek açlığıma demirden bir bilye.
Bir tutam gökyüzüne hasretken,
ürperiyorum.
Uğrunda işkencelere gidip geldim,
özgürlük gücenir diye.
Her sabah hücremin isyanı, sayısız voltaları,
ve dört duvar sağır,
ve ben dilsiz,
adı ölüm olan işkence olan.
Uslanmaz bir şafakla gömerler belki beni de.
Sigaramdan çektiğim son nefes gibi.
Bu yolda ne yiğitler kaydı gitti şereflice..
Bir gün.
Ne kale surları,
ne zindanlar,
nede ölüm sehpaları.
Yok edemez beyinleri
Söküp atamaz yüreklerden.
Ki o yürekler!
Görmüşse ufkunda özgürlükleri.
Korkun.
Her şeye rağmen,
Dibe inat cesaretimiz var....
Bir gün mutlaka.
Bitecek ruhumuzun kafiyesiz esareti..

İbrahim Yuka
06.08.2013/Antalya