EL GİBİ
Yalnızlık hiç bu kadar zor olmamıştı.
Dibine iniyordu gecenin karanlığı. Serin bir rüzgârla savrulan ağaç dalları, Götürüyordu ruhumun derinliklerine aşkımı. Hapsederek benliğimi tam orta yerine, Bırakıyordu bir başıma beni, atmayan kalbimle... Kalbim atmıyordu, sol yanım acımıyordu; Sadece bir baş ağrısı; Sanki, dünden kalma bir sarhoştu. Ellerimde resmin, öylece bana bakıyordu; Ama gözlerin, ağlıyordu... Ellerin, titriyordu... Ve yüreğin, Gidiyordu... Sen, gidiyordun artık hayatımdan; Ve hep biriktirdiğim tozlu anılarımdan. Uzaklaşırken adım adım yanımdan, Birer birer bırakıyordun kırıntıları ardından. Ben, çaresiz küçük bir serçe yüreği, Öylece bakakaldım arkandan, El gibi... MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK muti |
Ve hep biriktirdiğim tozlu anılarımdan.
Uzaklaşırken adım adım yanımdan,
Birer birer bırakıyordun kırıntıları ardından.
Ben, çaresiz küçük bir serçe yüreği,
Öylece bakakaldım arkandan,
El gibi...
Mükemmeldi anlam ve anlatım severek okudum
Yüreğine kalemine sağlık
Yürek sesin hiç susmasın
_____________________________________________Saygılar