NÂR-I NEDAMET
Bir hasım ki esrarlı, harfsiz konuşur benle
Mevkilerimde çıt yok, acaba sessiz midir? Kendi kendime dedim: ’Otur ve sade dinle! Elbette duyacaksın, sanki nefessiz midir?’ Ceddimden miras bana bu zalim kan davası Yaşı bir hayli geçkin, az daha yaşayacak Malum tuzaklarına takılsa da birazı Kazdığı çukurları nice yoldaş aşacak Daim gidip geldiği belirgin bir yolsa da Ne kadar aradıysam bulamadım yerini Bazen askerlerine ruhum mağlup olsa da Nedamet güllesiyle vurdum kalelerini Biçare mutmain ol, dost yanında her anda Çıplak gözle bakanlar seni tek bir fert sansın Şu titreyen düşmanın terkedilmiş limanda Yanan gemilerinin aleviyle ısınsın Zekeriya YAMAN |