Cinselliğin buluşuyla çıktık sokaklara
Yataklarımız meydanlara güvercin göğüydü
Eylemlerimizi o kadınlar üzerinde planladık
Devrimlerimiz devinimlerimizi öldürdüğünde
İçimizdeki katillerle tanıştık,
İçimizin katiliydi buluşmalarımız

Hadi çocuk bu silah senin dediler
Hadi çocuk bu töre senin unutma dediler
Hadi çocuk git vur dediler gökkuşağını
Yeltenmedim yaşamaya
Yaşatmamaya biçilmiş rollerle sıktım kurşunu
pamuk ovalarında yokluğa

sonra ölmesin
dikeni nasır sebebi çiçekler diye
dua ettim gizliden tanrıya
ağalar sus derdi
babam kus derdi
annem seyrederdi o kadınların arasında kederi

kederliydi.

yeşermemiş bir şiirin çiy nöbetlerinde
sürülüyordu parmaklara kınalar
gecelerinde intihara teşebbüs eden büyüme yenilgileriydi
gerdek meyhaneleri

Adamıyıkdır derdi adamlığın hayat
adamıyıkdır sazlıkların körpe meydan dayaklarına
ağzımız burnumuz kemik kokacaksa o felsefelerde
olmazdı kırılmaya lafımız gafımız,
ilik nakillerine kan nakillerine olmazdı itirazımız
büyüyen yanık tenli çocuklara
kocayı meydanları yol göstermeden önce
ilimi irfanı tarif eden işaretler görmenin
savaşını verdik ırkçılığımızla göremedik ya yenildik
güneşin bizleri terk ettiği şehirlerde

güneşin doğduğu şehirlerdeyse ikiyüzlülüğü terk ettik
sayfalarda insanlığın sayfalarında göremediğimiz
o çocuklarla büyüyememeyi devrim bilerek verdik
bütün kavgalarımızı

dostun dostu olarak değil
doğrunun dostu olarak çektik kılıçlarımızı
kanadıkça çevirdik sayfalarımızı
utanmanın susmasına ekledik son sözlerimizi
öldük yas tuttuk kalbimizde bir devlet yoktu
varsayın ki kalbimiz de yoktu, o an
o aşk’a atacak yürek sesimizse en vicdansız duygumuzdu
dönmedik evlerimize, çıkmadık odalarımızdan
terk etmedik meydanları, sustuk sadece

gözlerimizi her kapadığımızda
kan davalarından,
bir mezrada sırası bozulmuş inek otlatmanın
toplu cinayetlerine uzanan sesler duyarız

gözlerimizi her kapattığımızda
hüzünlenmelerimize sebep olan bu sebepsizliğe
yaşasınlar yaşatsınlar diye kardelenler bırakırız
sustuk sadece, susarız , sadece…