Yalnızlık Paranoyası..
Geceler soğuk ve sessiz.
Güneş hiç doğmayacak gibiydi sensiz. Karanlıklar hiç bitmeyecekti sanki. Karanlıktan korkuyordum ben halbuki.. Sen olmayınca yanımda dizlerim titriyor, Konuşamıyorum dilim damağım kuruyor. Ufacık bir ışıkta gölgeler büyüyor. Karanlıktayken gölgem bile beni terk ediyor. Çok yalnız hissediyorum kendimi ve de soğuk. Odam soğuk dışarısı soğuk ve de bedenim soğuk. Ölüme yaklaşıyorum odam morgdan habersiz. Sen olmayınca eriyorum, bitiyorum, ben seni çok özlüyorum.. Buğra Aydın.. |