Penceresiz Kadın
PENCERESİZ KADIN
’’Aç mısın açıkta mısın?’’ diye bağırdı adam. Ve doydu kadın... İki damla yaş öptü gözlerini o an Birinin yüreği bir başına Diğerinin ruhu çırılçıplak Sonra oturdu ayna karşına Yüzünden başladı ağlamaya Dört duvarı yalnızlık olan bir bakışla Dakikalarca kendine baktı Titreyen dudaklarla uzanıp düşlerine Geride kalan soluk yıllara hıçkıra hıçkıra vakur bir tebessüm attı Üşüdü elleri Bu kaçıncı kanayışı bileklerinden Unutuldu adı ’’Sen de kadın mısın ?’’ sesine çarpa çarpa ayna karşısından kalktı Mutfakla oda arası süpürdü umutları Yoruldu,nefessiz kaldı Sesi sesine dolandı Özgürsüz gölgesine yaslanarak İçinden geçenleri simsiyah saçlarıyla sardı Aç ve açıkta kalmayan bedenine inat Teninden soyup sözleri Dilini döven bir anne çığlığıyla Son kez fısıldadı ’’Bir daha gelirsem dünyaya Unutma bir yudum aşk borçlusun bu gece gözlü kadına Senden alacağım olsun Dokun şiir kokan parmaklarıma İki elimi yakanda bıraktım hayat...’’ 01.08.2013 Arzu Karadoğan |
Unutma
bir yudum aşk borçlusun bu gece gözlü kadına
Senden alacağım olsun
Dokun şiir kokan parmaklarıma
İki elimi yakanda bıraktım hayat...’’
01.08.2013
Seven yüreğin sesleri yansımış dizelere beğeni ile okudum üstadım
Yüreğin kalemin daim olsun
_______________________________________Saygılar