Mutluluğun Nidası
Yüreğimle üşüdüm, zemheri gecelerde
Gönlümdeki ayazın, sebebini sormadın Kar soğuğu taşıdım, yazdığım hecelerde Bu nadide sevgiyi, bir gün hayra yormadın Ateş oldum, kül dedin, ağlama hep gül dedim Yaralarımı sarıp, bir gün olsun gülmedin Kor oldu alevlerim, acılarla bal yedim Bu nadide sevgiye, gel dedim de gelmedin... Ilık aktı hep kanım, çile çekti sol yanım Yağmurum ırmak koktu, çatlayan topraklarda Adım sonbahar oldu, rüzgarla yandı canım Bu nadide sevgiyle, sararan yapraklarda... Şu dünya nimetine, yorgun bakar gözlerim Kül renginden maviye, dönüşmek ahvaliyle Dokunup sessizliğe, coşkun diller özlerim Bu nadide sevginin, depresif ruh haliyle... Dilimden söktüğün şey, mutluluğun nidası Beynimde sekmeleri, kaybolmasa da bir an Kolay değil bu aşkın, vuslatına vedası Bu nadide sevgiden, vazgeçmeyecek bu can... Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN |