Ümitsiz
Karanlığı ölüme benzetirim hep,
Soğuk ve kaskatı. Yalnızlığım açlık gibidir, Tok ve işt/ahsız. Gözlerim ufukta dolaşır bir an, Boş ve m/anasız. Günüm sıkıntılı g/ecem kaygılıdır, Umutsuz sav/aş gibi. Hep kaz/anmak için çalıştım. Oysa kaybetmeye alıştım. Sevildiğimi sanıp çok sevdim. Yanıldığımı geçte olsa anladım. Doğan güne umutla başlayıp, Ümitsizce bitirdim. Her gün b/ekledim taze ümitle, Bir an çıkıp gelecek diye. |