GARİP İNSANLAR
Doğarken ağlamak alınyazımız
İlk günden hayata darılırız biz Feleğe kadere geçmez nazımız Acıya çileye sarılırız biz Sınıfta bırakır hayat okulu Kederi kucaklar her umut yolu Gözlerimiz kanlı yaşlarla dolu Kader çarmıhına geriliriz biz Garip insanlarız yoktur kimsemiz Dışımız sefildir içimiz temiz Sokaklar yuvamız parklar evimiz Nereye gitsek hor görülürüz biz Bilmeyiz parayı serveti malı Üstümüz başımız sökük yamalı Sanki bu dünyanın biziz hamalı Izdırap yükünde yoruluruz biz Bizim varlığımız kimin hatası Boynumuzda durur dertler yaftası Ömrümüz kaderin hedef tahtası Ecel kurşunuyla vuruluruz biz Bir lokma ekmeğe köle oluruz Kime kucak açsak cefa buluruz Sefalet içinde bir gün ölürüz Kefensiz toprağa veriliriz biz 07 EKİM 1998 BAFRA |
Bu karanlık yerde, hep kahırdayım,
Mantığın bittiği, bir şehirdeyim,
Hâla bilmiyorum, nasıl, nerdeyim,
Anlamsız halime, veremem mâna…
TEBRIKLER ABİME...
YAŞANILASI GÜNLER GÖRMENİZ DİLEĞİMLE..