Göğün Mihrabında ki Hayale

acıyı yeşerten ateşi harladı
söz çeşmesinin ağıtı
göğsü hengameli bir akıldı fısıldadı
"söz gümüştür sukut altın"

elleri mavilik bir yıldız mütebessim
gövdesinde ergin duaları kavruk
kartal dalışıyla kaldırıp yerden
en semiz şiiri yakaladı

ne kadar mecusiyse de yutkundu yalnızlığı
ey göğe tebelleş olanım sus
sus ki miadı dolsun öfkenin
ökelekli kavgalara deşsin yüreğini

şimdi marabalıkta kararlı suçluluk
içinde nedametli çığlıklar veryansın
kati sevişmektir nefsin tezahürü
hızlı ve görklü misafirlikle beraber

tahmini tekliflerle büyüyen ıssızlık
kanatıcı kırgınlık gibi sivri dil
bir film şeridi geçer damardan sanki
kan eğrilir kan seçer kendini

deniz dalgalalı açılan parmaklar
yüzüklü sorumluluk taşıyor midesinde
masalsı devlerin evini hayallenerek
gelecek için gerçek inşa ediyor

delilik bu aldığımız her nefesle
tutunup hayatın en beter kelimesiyle
rüzgar hızıyla sevmek bir kelebekken
mukayyed ol ey Rab sen kalbime

din değil ki değişsem kelimesi kelimesine
adı aşk olan bir çırpınış heves ki hepten
küfrün en dibine kadar sıçratıp ruhu
arşı alayı sallayan kudret işte

şair der ki;"işaret aldığın gün atandan"
insan bir kalbinden işaret alır
bilmez mi bir de kalbinin sahibinden
ve atılır en ön safa kendinden

işte süregelen bir mızmızlanma
mızıka teferruatlı sinsiz kafsız
belki yeminli direniş hakkaniyet adına
derin kavilli adamların kastıyla

ne yahşilik bu şahlanış kürek kürek
çekilen menzile doğru dürüst ırgatlık
el emeği göz nuru yürek işi meşgale
teslimiyettir gönün mihrabında ki hayale