TohumSarp vakitlerin mahremi Dağ belinden süzülen ak perçemli nehirler Yüksek seslerin çıplaklığını örten siyah kanatlarm Tanrının kalbindeyim Gözyaşlarımın yarısını sakladım Yarısını attım kahkahalarımın Korkuların kıskacındaki bütünlüğüme Yarıma tutkun derin özgürlüklerimle sislendim Toprağa tutundukça köklerim Varlığımın sırlarında gizlendim Şaha kalkıyor ruhlar Esaretten çözülmüş yeminli sözlere… Gemin dilinde bıraktığı metalik safradan bihaber Tanrının rahmindeyim Bulutların sürmelediği aşk Tütün tarlalarından parmaklarımda kalan zift Bir parça ateş hercai bir pervane biraz duman Ya ben ? Topraklarımı işgal eden eril dünyaya baş kaldıran ben Kadın sözcüğündeki harfleri dişilik çarklarında törpüledim Ve Tanrının tek kalan tohumundan dünyaya indim deniz güneş |
deermişim değerli dost
etkili ve çok güzel şiirleriniz
saygımla efendim
ayrıca hoşgelmişsiniz...