Şehrin ortasında kirlenen adam
Gecenin sesi boğulunca karanlıklarda
Hortlayan sızılar eşliğinde
Lerzân kalbini dinler
*Bu jülîde senfonide yer-gök inler

Martılar leş peşinde ses geliverdi birden
Sedef renk değiştirdi deniz karardı kirden
Mahşeri unutunca yüz vermedi rahşânlar
Vesveseler çoğaldı hiç susmadı Şeytanlar
İnciler dibe vurdu rûhum soldu Sitâre
Beş paralık ciğerim(!) kanla doldu Sitâre



Harâret yükselince su taşıdı rezzan fil
Gülistan gülsün diye güle döndü karanfil
Tüm kâ’inât birleşti haykırdı gerçekleri
İslâm’ın nûru ile doldurdu petekleri
Hâl dili tavan yaptı anlamadım Sitâre
Âteş yaklaşıverdi adım adım Sitâre



Bir kerecik bakmadım dönüp de fıtratıma
Güvenmişim yıllardır kibir denen atıma
“Kendi düşen ağlamaz” demiş atalarımız
Cellâda lüzûm mu var yeter bendeki bu hız
Yürek kendinden geçti “lâfa” kandı Sitâre
Vuslat ışıksız kaldı cânım yandı Sitâre