KORKUYORUM KENDİMDENKeman yayı gibiyim gerildikçe gerildim Doğru notaya bassam aykırı sesler çıkar Bu yüzden ağlayarak ayrılığa sarıldım Kopma noktasındayım bendim çiganı yıkar Gelmesinler üstüme yaram taze kanıyor Gözlerim seher vakti ışıklarda yanıyor. Gövdemden kopan çığlık geceleri korkutur Yıldızlar delirip de sabah koynuma girer Saçlarım göze gelir zülüfleri sarkıtır Haber vermeden bir el dert busesini sarar Kokularıı toplayıp götürür aşk iline Bir ağıt yapıştırır kor ateşten diline. Yaşanan her ayrılık tabuta çivi çakar Gittikçe eriyorum bu gurur hala niye Bir elim gelecekte diğeri sabır çeker Korkuyorum kendimden çeker vururum diye Sevda yalan dillerde ben Mevlana’da kaldım Yakışmadım riyaya göz açık düşe daldım. Ne istersin be gönül rahatlık batar sana Kavruldun yetmedi mi artık söndür yangını Tuttuştuğun her alev çare olmadı cana Bundan böyle bul artık layık olan dengini Sürüklenip gidersin gözyaşların sel olmuş Yıkılan duvarların aşk enkazıyla dolmuş. Ayvazım DENİZ Çigan:Çingene Örnek: Edith Almera / Kafeşantanlarda muhabbet toplayan / Bir Çigan orkestrasının / Birinci kemancısıdır. O. V. Kanık |