Gülde solgun pembeHer mevsim bu zamanlar bir eskiye dönüş Yaşananlar sanki biraz gerçek biraz düş Ey sevgi çiçekleri ki solmaktasınız Ey bir vakitlerin parlak yıldızı hayat Şimdi her kapıdan kovulan hirpani berduş Taptaze bir ümidin bitip kayboluşuydu En taze baharların solup yok oluşuydu Ey bir vakitlerin yıldızı köhne hayat Ki peşinden koşulan körpe kız duruşuydu Ey sevgi çiçekleri ki solmaktasınız Her mevsim bu zamanlar bir eskiye dönüş Yaşananlar sanki biraz gerçek biraz düş Gül’de solgun pembe dalda ölü bir ötüş Bir vakitler ki capcanlıydı hep bahardı Olurdu ya zaman zaman ağladığı da Badem çiçekleri açardı mis kokardı Sanki dün gibi gözlerimin önünde an An be an yaşanan biraz gerçek biraz düş 21/Temmuz/2013/Pazar/Bodrum Yüksel Nimet Apel |
her mevsim bu zamanlar ben açmıyor muyum avuçlarında gonca gonca
ve her mevsim bu zamanlar maviye boyamıyor muyum ömrünü/ ömrümü...
ey kaleminin gücüne hayran olduğum, yüreğinin deryasında güç bulduğum düşten annem,
sen ne güzelsin ve kalemin ne büyük...
göğsünde uyumak şimdi küçük bir kız gibi...
aç kapıyı ben geldim anne kokulum, yer var mı?
sevgimle her daim...