“Bir Resme Bir Şiir 82 Muhteşem Denizli…”


“Acıpayam da yatan Avşar beyleri ile
Tavas da boy gösteren zeybek soyları ile
Beyağaç’ta uzayan tütün boyları ile
Cennetten bir köşedir güzel ilim Denizli…”


Siz yalnız şiir olmasıyla yetinmemişsiniz ki,
Destana yönlendirmişsiniz Denizli’nin sihirini !
Üstelik öylesine bir vefalı yüreğe sahipsiniz ki,
Bir de Merhum Özay Gönlüm’le fethetmişsiniz,
Onca Denizli’nin gönüllerini ?!
Ve anmışsınız unutulmaz sanatçının o güzel yüreğini !
Oysa yirmibirinci yüz yıllarda unutulurdu hep böyleleri ?...

Hem bu kadar yönlü Denizli’yi tanıyamazdı bir insan
Ne bir harita da, ne de bir trizim bürosun da arasan
Yöre yöre bilgi, yöre yöre gelenek öğrenirsin şiiri okusan
Hem şiir, hem andiklopedi, hem de sanki destan !
Bu kadar içten ve derinden kim becerebilir böyle bir şiiri,
Diyorsa şayet her hangi bir can,
Denir ki ona, ancak bir Denizli aşkıyla yanıp tutuşan !!!...

Ne güzel bir duygu !...
Ne güzel bir kent !...
Kutlamalıyız yazanın sağ duyusunu ?...
Kendi halinde orada dururken bir kent,
Hani görmemiş olsanız bile
Birden bire seviyorsunuz onu !
Sağolsun şairin o "Muhteşem" ruhu !!!...