-Akbabalar
Cesedim başucunda yas tutuyor
Dökülen gözyaşları cehennem çakan şimşekleri çağırıyor
Kadim bir inanca düşen yıldırım ruhumu kül ediyor

Ve
*Olup biteni hayretle izleyen Yüce Kibir
Çaresizliğinden dudaklarını ısırıyor!

.
.
.

Camiaya mit nemfoman yellozun
Çalıveriyor kapısını İmpotent dasnik
Getirdiği kadim konuk ile hiç düşünülmeden buyur ediliyor sonra
Çoklu halvete

Kadim konuk asırlık Kaplumbağa çünkü!

Kıradurduğu zırhıyla
Gizemli üryanlığındaki kan kırmızı şehvete
Bir gayret soyunuyorken kadim konuk
Dehşete kapılıyor aniden yelloz
Ve
Aniden kapılıyor dehşete dasnik

Kadim konuk;
Kanlı mahreminin özüne yaşattığı ironik utanç yüzünden
Telaşla kaçıveriyor
Münzevi yaşamına mahal sarı kayın ormanı derinine

Arkasına dahi bakmadan…
Ağır ağır yine fakat…
Zırh yükünü üzerinden atmasına rağmen üstelik…

.
.
.

Tek boynuzlu keçi parşömenlerine yazıyor
Destan aşkların gerçek hikayelerini şair
Gece karanlığında da okunabilsinler diye sonra
Işık kerteliyor mısra sonlarına

Semalarından
Gri bulutlar gönderiyor
Kadim büyücü Homeros’a… Yağmurları asitli!

Ki
O gri bulutların
Hiddeti Pars kükreyen şimşekleriyle
Kül ediliyor büyücünün kırık beyaza çalan eprimiş sakalı

Zerre aldırmadan sonra günahına;
Mısralarının mahremine dokunabilen
Her G-ül yüzlü bakirenin
İlk adımı oluyor İLAHİ AŞKA…

(Yıldıray Kızıltan/2010)