CEMRE DÜŞTÜ HÜZÜNE...Mevsimlerden hazandı Konusu, ürkek özlemler olan Sararmış yapraklar düşüyordu Kadının yüreğine Notasız düşlerin, Akordu bozuk kemanın Tüm bestelerine Tüm doğaya Bahar gülüşü gibi Cemre düşmeliydi yüreğine… Çiçeksiz bir bahardı o Gönül bahçesinde hüznün gülleri kanardı Sonbaharda dökülsün diye Acısını yapraklara yazardı Kış ayazı vursa da satırlarına Kalemi hep ten kızılı yazsa da İçinde gri de olsa rengi Hep bir umut taşırdı… Durmalıydı artık lodosla poyrazın kavgası Acıdan azat etmeliydi naifliğini İki beden arası uzaklıkta Beklemenin şiddetiyle Ayrılık sol yanından vurgun yemeliydi Bulmalıydı yakalamalıydı vuslatı Topladı tüm satırları Siyah mısraları maviye boyadı Onu içten yakan ateş toplarını Elemi, hüznü,kederi yaktı Küllerini rüzgara savurdu Ve cemre düştü hüzüne Cemre düştü yüreğine... 18072013/Ayvalık Neşe Anuk |