NEFESİMDİN SEN
Aşka dairdi umutlarım
Acıyla özlemle beslenen kör karanlık kuyularda Umut,fakir yüreğimin ekmeğiydi Zemheri gecelerde kızıl alevlerin ortasında Yitilmiş zamanların telafi çabasında Öylesine zor zamanlar ki bunlar Öylesine zor ki anlaşılamamak Ortasında kaldım yaşanmışlıkların Ne geriye dönebiliyor Ne de ileriye gidebiliyorum Nerede dinlediğimiz şarkılar Nerede hayallerimiz Eylüllerle beraber ıslandığımız yağmurlar Ne oldu bize, nerede gözlerimizde eridiğimiz Bize can veren o sıcacık gülüşler Öyle bir haldeyim ki şimdi Umut sönmüş,buz tutmuş hayaller Kurcalıyor artık zihnimi kelimeler Nedenler,nasıllar acabalar... Nefes almak yaşamaksa eğer Nefesimdin sen Şimdiyse içimde kalan nefesin nefesime yetmiyor Bir cümleye diz çöktüm Susuyorum, suskunluğum sevdamın en güzel kelimesi Varlığınla hayat buldu ruhum ama artık sana harf harf yürüyorum... Neşe Anuk 04.11.2013 |