GÜNEŞİ KİM KANDIRDI..Ve güneşle uyandı dünya… Açtı dağlar gözlerini Denizler sahilleri Dürterek uyandırdı… Fakat nedir bu yangın Nedir bu sıcağın soğuğa kini Ve niye yakıyor bizi, Güneşi kim kandırdı… Güneş kanmış Ateş kanmış.. Başını kaldırmış taştan binalar, Sanki kahraman sıfatında Ateşin önünde Muşambadan bir duvar… Derken, Bir ıslıkla yer yarıldı Gök devrildi bir künde Ve cehennem… Daha ötede ne var… Ötede, Gökyüzünü inletiyor acı sesi Küfrün köpeklerinin, Hakikati ısıran Ağızları köpürmüş… Güneş köpürmüş sanki, ateş köpürmüş.. Ötenin ötesinde, Derinden daha derin O hakikat ki, O batılı süpürmüş… Öyleyse, Neden bu kararsızlık Nedir bu korkunç nokta Bir yer cayır cayır yanıyor Öte tarafta buzluk… Belki de kurtuluş sadece yokta Ve ölümsüzlük, SONSUZLUK… İSMAİL ALDEMİR / 21 MAYIS 1998 |