....bugün 3 yaşındaydım
kahvaltıda..
çayımı üzerime döktüm
sonra da temizleyeceğim derken
her yerime bulaştırdım..
ekmeğimi bitirmedim
çayımı yarım bıraktım..
aklımda birtek şey vardı..

....ve 7’imdeydim sokakta
kaldırımların kırmızılarına basmamak için
üstünden atladım..
yoldaki su birikintilerinin içinden geçtim
pantolonumun paçalarını çamur yaptım..
aklımda birtek şey vardı..

....sonra 10 oldum
bakkaldan gazete aldım
bütün para verip bozuk para bekledim
"hiç bozuğum kalmadı" dedi bakkal amca
o her zamanki sevecen haliyle
"yerine sakız al.."
kırmızı ambalaj içindeki
şekerli sakızlardan aldım..
aklımda birtek şey vardı..

....ve sonra
17 ’ydim
dolmuşu kaçırıp yine
otostop çektim..
tanımadığım insanların bilmediğim arabalarına bindim
yolda havadan sudan konuştum
karşılığında teşekkür ettim..
aklımda birtek şey vardı..

....20’ ’mde gibi tıpkı
yolda gördüğüm güzel bir kızın peşinden
tam iki sokak yürüdüm
sebepsizce..
çünkü biliyordum ki
nereye kadar gitsemde
yine 20’ mdeki gibi
cesaretimi toplayıp
ondan çok hoşlandığımı söyleyemeyecektim
ve yine gittiğim gibi
yalnız geri dönecektim..
aklımda birtek şey vardı..

....derken
25 oldum
aynı ilk işe girdiğim günün heyecanıyla
işyerine vardığımda..
merdivenleri ikişer ikişer çıktım..
sonra aynı 25’imdeki gibi
aşksızlıktan bıktım..
aklımda birtek şey vardı..

....ardından
30 yaşın tecrübesiyle buluştum
patronum yanına çağırıp
"senden çok memnunum.." dediğinde..
ciddi yüzünün altından
babacan tavrıyla..
belli etmeden kendi kendime
gülümsedim..
aklımda birtek şey vardı..

sonra
düşündüm de;
iki yıl önce 30’ dum
iki yıl önce 2 yaş daha gençtim
herşeyden önemlisi
iki yıl önce yanımda sen vardın
iki yıl önce seni hiç göremesemde
yakınımda, burda olduğunu bilmenin mutluluğu hep vardı
ve her fırsatta gözgöze gelmenin
ya da en azından gelmeye çalışmanın heyecanı vardı..
iki yıl önce mesai sonunu iple çekerdim
bir fırsatını bulursam
ellerini bir kez tutabilmek için
bir kez uzanıp öpebilmek için
herkes evine dağıldığında..
çünkü aklımda birtek şey vardı..

32 olmayı hiç istemedim
o an hep 30 da kalmak geçti aklımdan
ve zamanı durdurmak imkansız olsa bile
zamanı durdurmayı istedim..
ama iki yıl öncesinde durmalı
sen yanımda olduğunda
durup öylece kalmalı herşey..
ama zaman durmazdı
ve aklımda birtek şey vardı..

düşündüm de;
ben aşklarımı hep yüreğimde taşımışım
sevinçlerimi ve hüzünlerimi de..
3 yaşımın sakarlığını
7’ nin çocuksu yanını
10’ umun kurnazlığını
ve 17’ min heyecanını
20’ nin sevdalarını hiç unutmamışım
25’ imin telaşlarını
gelecek korkusunu
en güzeli de 30’ un aşkını
seni
umutları
mutlulukları
hiç çıkarmamışım aklımdan..
düşündüm yine
aklımda hala birtek şey vardı..

şimdi ben
her gün
bir günde yaşıyorum bütün ömrümü
ve hiçbir yaşımı atlamadan
atmadan
bir günde koca bir ömür
bir günde koca bir hayat
ve bir günde yaşıyorum bütün sevdaları
bütün sevinçleri, mutlulukları
bütün acıları, gözyaşlarını
yani her gün bir gülüyorum
bir ölüyorum..

yani kısacası ben
aşklarımı yüreğimden
yıllarımı içimden
çıkarıp atamadım
ve hep yanımda taşıdım
hep içimde sakladım..
sakarlık yaptığımda annemi gördüm karşımda..
sonra ilkokul öğretmenim geldi aklıma
yağmurda pantolonumun paçalarına çamur bulaştırdığımda..
o sevecen güleryüzlü haliyle mahalle bakkalını,
kimi zaman asık suratlı, kimi zaman neşeli
ama her haliyle içten ve samimi
hep baba tavrıyla yanımızda olan patronumu
ve ilk aşkımı tabii ki
ilk sevdiğimi
bi türlü sevdiğimi söyleyemediğim
onunda beni sevdiğini bildiğim halde
açılamadığım
o ilk aşkımı da
hiç unutmadım..

şimdi sen
"peki ben nerdeyim" diye düşünüyorsun
hani o kadar anlattında
bu şiirde ben yok muyum diye düşünüyorsun belki..
offfff...
ne desem
...........
onu da sen bul artık..

dur..
darıldın biliyorum
astın yüzünü yine..
çünkü sen
hep güzel şeyler duymak isterdin
mecaz olmayacaktı içinde
ve doğrudan söylenecekti..
yetinmek bilmezdin,
en güzel hayalimdin sen, en tatlı rüyamdın
sen yanındayken bile özlediğimdin..
bütün unutmadığım şeylerin hepsi
ve bütün ömrüm..
offff..
nasıl anlatsam
sen şimdi matematikte bilmezsin ama
hesap basit anlayana..
bazen acı ve hüzünde olsa içinde
uykularım bölünmüş olsada yokluğunda
zaman zaman hüzünlerimi ikiye katlamış olsada hasretin
sevdan benden çok şeyler almış olsada
ömrüme neler kattığını bir bilsen..
ve şimdi herşeyi toplayıp
üstüne adını koyunca
birtek sonuç çıkıyor...
içinde senin olduğun bütün toplamlar
EŞİTTİR MUTLULUK..

İSMAİL ALDEMİR / 30 KASIM 2006