Anlatımların ve ifadelerin en güzelini sundunuz yüreklere teşekkürler

Canım Nimet teyzem, bu aralar şiirlerinize pek yorum bırakamadım,

ama hep okumaya çalışıyorum birbirinden farklı , çeşit çeşit çiçek her biri...

kimin kokusu buruk, kiminin acı, kiminden mutluluklar, umutlar yayılıyor...

yani demem o ki, siz yaşıyorsunuz,

hem de öyle bir yaşıyorsunuz ki yaşadığınız her anı hissederek ve

şiirleriniz vesileyle de bu duyguları bizlere hissettirerek...

onun için geçin o kara trenin ardına ve el sallayın,

bırakın nereye giderse gitsin dimi ama:)

canımsınız benim, özlemle öpüyorum o tonton yanaklarınızdan ve ucu yanık şiirinizden...

hep sevgimle, hep saygımla can şairim...

kutlarım şairem sygılar sevgiler o geniş yüregine

Vay be tren!Dedirtiyor bu şiir.Ne hoş bir anlatım.Temiz bir dil.Teşekkür ederim saygılar.

Hepimiz kendi trenimizin mahkumuyuz kimi sürekli iner her durakta...hevestir kim bilir belki arayış kimi devam eder hiç durmadan hep durmadan değişmeyen bir şey varsa o tren ve pencesinden gösterdikleridir yolcularına her yolcunun gördüğü başka indiği başka, kaldığı başka başka....eninde sonunda indirirler hiç inmek istemeyeni bile ...eninde sonunda...

Hani en sonuna bir tekerleme eklemişsiniz ya...işte dedim işte...hayat...bütün yollardan, yolculuklardan, duraklardan sonra hayat hep bir durdu - kalktı... hep bir telaş hep bir işte...heves ne ki .. o yolda göreceklerimizden başka..başka ne ... işte bu kadar dama koydum yakacak / bu tren ne zaman kalkacak...çuh çuhh çuhhh haydi abbas yola devam....

Hayat yolculuğunu bir tren ve yolcusu izleğinde takip ettik dizelerinizle. Teşekkürler paylaşım için.


Selam ve hürmetlerimle.

bu kalem zincirlerini kırmak istiyor snki artık, şiire sığmıyor..

bence kitap yazmayı da dene Nimet teyzem..çok akıcı kalemin, tecrübeli...

Yüreğimin her istasyonunda
iniyorum kara trenden
adsız ıssız boz bulanık istasyonlar
akmayan çeşmelerinden su
akşamdan kalan yağmur birikintisi
saatlerce sallanmaktan dışım içimde
sarhoş bir şiirde yalpalanıyorum

köy evlerinin damları buz tutmuş saçaklar
bacasız dumanlar
ve bir kış ikindisi

nereye gider bu tren
nasıl varır
var mı bir varış noktası
hedefsiz kurşun gibi sekedurur rayların üzerinde
neresi son istasyon

umumun elini yıkadığı kirli bir lavabo
kar gibi çarşaflar
kara tren
kirli bir kompartman
lades kemiği üzerinde
haşlanmış tavuk cesedi



Mükemmel anlatımdı severek okudum
Yüreğine kalemine sağlık yürek sesin hiç susmasın
________________Selamlar