YALNIZ ADAMElleri arkasında öyle bağlı, Sahilde gezer bir yalnız adam, Belli ki yüreği derinden gamlı, Düşünüyor çaresiz yalnız adam. Ufku seyrederken nemli gözleri, Duyulmuyor ne der kısık sözleri, Kumlara çıkarken ayak izleri, Neyin hesabında yalnız adam. Dalgaların gelişinde ne saklı, Belli ki takılmış bir noktaya aklı, Gözler var seyrediyor meraklı, Ak düşmüş saçlarla yalnız adam. Hasretle geçti ömrünün yarısı, Kumsala yazılmış sanki yazısı, İçinde yanar hep gurbet acısı, Yaşlı gözlerle yürür yalnız adam. Eğilip şefkatle öperken yavruyu, Islatır ayaklarını denizin tuzlu suyu, Kazanlar çok olmuştu ardından kuyu, Şükreder haline,sessiz yalnız adam. 16.07.2013 Adil ÜREKSOY ’’Adil’ce’’ |