Gecelerin titrek seslerinde üşüyorum şimdi
Ruhumun aynalarında inceden bir yağmur
Belki de bağırmam lazımdır bilmem ki
Belki de susmak beni aynalara kilitlemiştir
Sarayların kapıları gibi ihtişamlı bakışların
Benim aciziğimi ne de iyi hatırlatıyorlar
Zenginin fakirin yüzüne çarptığı paralar gibi
Yüzüme vuruyorlar...
Ah sendeki kibir nereden gelme nereden bulaşma bilmem ki
Kevser suyuyla bile yıkanmıyorlar!

Susmak mı lazım senin karşında, adam
Gözlerin tahammülsüzlüğün ışıklarını yakıyorlar...


Benim hiç dokunulmayan duygularım var!
Hiç aydınlığa çıkmamış, su altında bir yüzüm var
Çıkarmamı ister misin bilmiyorum
Daha yaratırken beni tanrım, toprağıma gizlemiş bir şeyler
Sandık içinde mücevherler
Bana kazandıran, sana kaybettiren cinsten hani...

Sen hiç düştün mü şu meşhur boşluklara
Yedi başlı yılanların cirit attığı hani
Telaşlanma...

Sen bir gülümsemenle cennetleri ayağına getirecek kudretteki insan
Nasıl başardın bir melekten şeytan çıkarmayı
Şimdi ben de yaşıyorum aynaların karanlık ruhlarını
Karanlık sürüyor yağ bal gibi üzerime kara bulutlarını
Şimşekten bir gürleme üflüyorlar ruhuma
Ayarlanıyorum...
Yağmurumdan kaç
Doluma tutulma, adam!
Sen bir canavar yarattın
Sonra da korktun ve kaçtın
Seni bulamam sandın!

Şimdi ışıkları kapa, gözlerini yum, sesleri dinle
Son bir kez düşün bence
Kaçışım var mı diye?
Şşşş.... Korkma ama!
Kalmadı benden kaçış yolun
Bekle ve yaşa
Geliyor sonun!
Öpüldün...