VEDA
Ne hazin bir sondur bu
Gidişe sessiz kalmak, Gönülde fırtınalar koparken Dilde çıldırtacak bir sessizlik Ne yaman bir çelişkidir bu Seni seviyorum, ayrılmalıyız Seni özlüyorum, görüşemeyiz Seni tanıyorum, anlaşamayız Ne acınası bir durumdur bu Yalanlar üzerine bir sevgi inşa etmek Bahanelerle o sevgiyi ertelemek Bitirmeye çalışıp bitince de kahrolmak Ne ironik bir dengedir bu Uzun bir maraton koşusu gibi kovaladığın sevdayı yakaladığın anda Aynı hızla arkana bile bakmadan kaçmak Ne menem bir eziyettir bu Cicim aylarında bülbül gibi şakırken Akşamdan sabah dut yemiş bülbül misali Söyleyecek tek bir kelime bulamamak Ne büyük bir hakarettir bu Kendine iyi bak, olmadı Tükettik sevgiyi deyip Yeni sevgilere yelken açmak. |