Yaprağı gizleyen yürek, yaşamı örten kürektir. Gün güneşe, güneş geceye, gece de şiire dönüşünce bir fısıltıya
dönüşür geçmiş dilimizde. Ruhumuzun eşiklerinden hoyratça süpürdüğümüz nice değerlere ithaf edilmiştir.
Sevgiyle..

Nice bulutlar geçti üzerimden
Kıyım ayrılıklar sürdü tenim/e
Mavi denizlerle seviştim ben
Eşsiz bir gülce girdi şiirlerime.

Her gülüşünde açıldı damarlarım
Taradım savruk saçlarını anların
Gecelerce ağladım duvar diplerinde
Er sabahlarda türkü gözlerinde uyandım.

Yüreğinin kah/kül damarlarıydı sıkıştığım
Bir avuç dünya külü serpti yaşam bağrıma
Ah ettim vah ettim döküldü gençlik iksirim
Suya şiirler yazdım buncadır, hala doymadım.

Deniz gök olmuş, talanlandı güzelim ovalar
Birbirinden ayrılıyor ne kadar severse kollar
O çözümsüz renk cümbüşünde saklı cevaplar
Yığıldık birbirimizin üstüne, değerimizi kim anlar?

Düne sıvamışız yüreğimizin soğumuş avuçlarını
Bugünde yitirmişiz ruhumuzun kutsal erdemlerini
Sürüngenler talan ediyor bak, yaşanası kentlerimizi
Benzersiz türler olduk, sevdalarımız filmlerde kaldı.


Selahattin Yetgin