buğday tarlaları kenarındaydı
beton ülkesinin tabelası
yalvardı arkadaşları
gitme, başka yok ki sevgilerin dünyası

baktı, gülümsedi
bir şarkı tutturdu bulutlarla



"içimde kaldı çocukluğum, gençliğim
açılamadığım, kalbinden tutamadığım sevgilim
sonra azarlarım gençliğimi sizin nezdinizde
öptürürüm ellerimi aşklarımın yerine"



korkulukların özlemi kanadında
burnunun direği sızlasa da
geri dönmeyi düşünmedi
şehrin renkleri
parlak ve çılgındı


gri bir binanın
yaprakları dökülmüş ağacına yerleşti
bilmediği yerde bildigi kadar konuşacaktı
çok asildi ve çok yalnız
her duyduğunu "asil karga soyağacına" yazıyor
ahalisi inanıyordu


ters köşede bile olsa kudret
orası tapınak
artık o ulu rezidans kargası
son saltanat ağacından
sanat yapmakta arabaların üstüne
tüm yıkamalara inat...

Selma Dönmez 09 temmuz 2013