Her insanın içinde iki güç çok etkilidir bence. Birbirine tezat çalışan güçlerden birincisi arzudur ve hazzı kendisi için çeker. Bunun adı bildiğimiz egodur. Egoyu uzaklaştıran diğer güç ise her canlının sahip olduğu içsel bir sınır koyucu perdedir ki bu da gökyüzüne egomuzu yönlendirerek ondan arınmayı sağlar.İnsan egoya sahip olduğu seviye derecesinde yalnız kalmaya mahkumdur. Bu kötü müdür tartışmaya açık bir konudur ama içimizde iki farklı yönde çalışan iki güç arasında kalıp kendimize ait olanlar dışındakini sevmemek ve yalnız hissetmek çok fazla yaşanan, hissedilen normal bir duruştur.Nefretin üzerine çıkabilen hiç kimse belirttiğiniz üzere yalnız kalmaz, yalnız hissetmez bence. Düşünülenin tersine en özgür insan da yalnız olan değildir kendini seviyle, dostlukla çoğaltandır dedi bana eseriniz.

Güzel bir şiir hemşerim
Tebrikler

Dostlukla