GüLüN MaTeMi
hayat devam eder sarı sayfaların ardından
solan yapraklarının kokusu kalır mazideki o tazelikleri yitirmiş güllerin sımsıkı tutundukları aşkın kanıtıdır yaydıkları koku sadeliğin,pişmanlığın ve belki de kavuşamamanın hiçliğinde birikmiş bir damladır kurumuş dalında saklı olan ve onun yüceliği büyüklüğüdür onu bölesine mis gibi kokutan savrulmuş yıllara bir paket armağan eder bazen yalnızlık geriye o aşkı hatırlatan bir mis nefes kalır sadece gerçekten çaresizmiydi diye düşünür gidersin bazen sildiklerine de üzülürsün acaba pişmanlığın gayesi sarmışmıdır bedenını diye sökülüp giderken kalbinize bulaşmıştır o şefkatın kanlı izi yüreğinize usulca ve sizden bihaber ondandır affetmek isteyişlerimiz aşk insanı en hassas yerınden vurur ve bazen bir kurşundan daha çok acıtır dokunduğu yeri yılar aylar ve saatler cehennemden sahneler yaşatır gönlumuze tuhaftır susuşlarımız ani kahkaların ardından bir yere takılan gözler ani bir vuruş yaşar eski acıya ait bir darbe yer ansızın o an ve o an sadece susmak ister şöle bir titreyen bedenınız oysa siz unutmuştunuz hani,silinmişlerdi onlar,matemler ama sildiğiniz yer de sizindi kalbinizdi insan,insan kalbini kendınden silemez ki zaman uyutur bir bebeğin uykusuna dalışı gibi ama elbet uyanır elber çağırır sizi eskiye,yenilişlerinize,acıya o sildik sandıklarınız ve yani aslında bir zehirdir solup giden o gülün yaydığı koku elemdir kederdir silindiği,ezip geçtiği yüreğin... |