Ah ! istanbul; fahişe ruhlu sevgilim,
Dağ ormanlarıyla bezeli, süslü gelini,
Gündüzlerimin demokrat yolcusu
Gecelerimin hüzünlü türküsü,
Ah! İstanbul;

Bak işte ! baş başayız bu gece,
Sende kendimi bulmaya geldim.
İnsan kolonilerinden uzak,
Herhangi bir kenar mahalenin,
Kaldırımları,Hüzünlü çakıl yolundayım.
Ziftli yolların, göz yaşlarıma akmakta yine.
Ah ! İstanbul;

Gözlerine sürme çekmiş sokak lambaların,
Loş loş gülümsemekte ,bastığım kaldırımlara
İçten içe fısıldamaktayım, sesiz bir şiiri,
İçinde, argo küfürlerin makam tutuğu,
Ağzımda cıgara, duman duman çekmekteyim,
sensizliği içime,
Ah! İstanbul ;

Egsoz kokusuyla, kükürtüyle,
başımı döndüren sürtüğüm benim.
Bu gece sende kalmaya,
Bu gece hesap sormaya,
Bu gece kahrolmaya,
Yani ihanet sofranda, meze olmaya geliyorum.
ah istanbul;

AYHAN ASLAN