Güneşin Çocukları
Güneşin çocukları, karanfil kokar her dem
Yüreklerinde inanç, gözlerinde bitmez nem Yanıp yakılsalar da, vahşetin ocağında Türküler pelesenktir, dillere vurulmaz gem... Kara bulutlar çöktü, Madımak’da, Maraş’ta Nice aydınlar göçtü, orantısız savaşta Yıldız düştü, can düştü, gafil doymadı kana Yalnız insanlık değil, dağ da ağladı, taşta... Emperyalist oyuna, alet ettiler dini Mezhep savaşı deyip, kustular namert kini Mecliste ödüllendi, savunan avukatlar Aldığı mazbatayla, temizledi elini... El bilir, alem bilir, özgürlük yakılamaz Uygarlık bir erdemdir, çiviyle çakılamaz Hürriyetin timsali, barış ve kardeşliktir Katili savunana, madalya takılamaz... İki Temmuz doksan üç, tarihe düşen leke Sivas’ı unutmadık, hazırlansın fezleke Hak, adalet kavramı, varsa İslam dininde Tarihin çukurundan, silinmeli bu leke... Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN |