K/öksüz Gecelerilk ben öldüm önce sonra eşyalar hikayemden arta kalan toprakla karışık yağmur kokulu sabahlar ben ölmeden önce, bir sürü düşüm oldu aslında ne aşklar geldi içinden ne mutlu sonlar geçti ucundan loş ışık, şömüne sıcaklığı panjurlu bir ev ben ölmeden önce, bir sürü zırvalığım vardı aslında ve hep eve dönüşü anlattı şiirlerim annem, eyüp kasımpaşa yolu, sokaklar, kaldırımlar. şimdi ise: ölüyorum üstelik annem başımda, yine sayıyor beş dakikada özlermiş yapamazmış gözyaşları hep toprağı sularmış bir sürü vızıltı. yetmezmiş gibi babam geliyor ardına -kızım -uyan -şaka değil bu yaşam ah! baba git artık başımdan ablamı saymıyorum bile sadece ağırlığını hissediyorum toprağımın üstünde kalksana be abla öldüm işte seni taşıyamam ki bu kadar daracık yerde tamam yeter, yeter, ben kurtulamayacağım giden acısından. dinleyin öyleyse... ben ölmeden önce bir sürü hayalim oldu bir: anne, arkamdan ağlama sakın iki: baba, yalnızlığıma öykünme üç: abla, devrilme yine k/öksüz geceler gibi üstüme şimdi gidin öyleyse her yer dört duvara sıkışmış hata yapıtları ve hapsoluşluk bir kabir bir de kurduğum hayallerin bana kalan yanı |
yürekten kutluyorum
sevgi ve hürmetimle